28 jan Wat leverde sociaal experiment “Nieuwsgierige Koffie” op? (blog 1 van 4)

Nieuwsgierige Koffie - Alledaags_bijzonder_MvW

Beeld: Hanneke Eilander, styliste, papier

Hoe ziet het leven eruit van de glazenwasser, die forens die altijd dezelfde trein neemt als jij, de meneer van de bewaking of eigenaar van de tattooshop om de hoek? Dat onderzochten 10 enthousiastelingen de laatste vier maanden van 2015 in ons sociaal experiment “Nieuwsgierige Koffie” (zie de blog). 

Marianne van Waterschoot was een van de mede-onderzoekers. Ze schrijft graag en heeft de indrukken die de verschillende gesprekken bij haar losmaakten, prachtig vastgelegd. Komende vrijdagen kun je hier op meelezen. 

Alledaags | verdiep je in iemand die je eigenlijk heel regelmatig tegenkomt maar nooit spreekt’

“Ook vóór dit project, heb ik in gesprekken met mensen zo vaak gehoord: ‘Maar ja, wie ben ik nou?’ of ‘Ik ben zo gewoon, ik heb eigenlijk niets te vertellen.’ Ik heb tot op heden nog nooit iemand ontmoet die géén interessant (levens)verhaal had. Zoals de twee zussen op leeftijd die ik op een kerkhof ontmoet. Twee zussen, de enigen nog over van een grote familie. Twee zussen die bijna elke dag samen naar het kerkhof gaan om de graven van familie en inmiddels ook anderen te verzorgen. Hun gang naar die plek werd opgemerkt en ze kregen meer en meer vragen ‘Ach, wil jij ook het graf van onze/ons … even zemen?’ ‘Nemen jullie dit plantje mee voor het graf van …’ En zonder enig tegengeluid namen ze die zorg van mensen over.

Inmiddels zijn nogal wat opdrachtgevers zelf overleden en hun graf wordt dus ook verzorgd. Het aantal zorgplekken neemt alleen maar toe. Op de vraag hoe dat gaat wanneer zij er niet meer zijn, antwoorden ze allebei:’Daar wordt dan ook wel voor gezorgd. En anders maar niet.’ Onbaatzuchtig, om niet, zorgen waar zorg nodig is. Ook dit soort ondersteuning geven. Dit kwam op hun pad en ze namen het op zich. Zonder geklaag, zonder tegenwerpingen. Een ander helpen zit hen blijkbaar in het bloed. Tot aan hun laatste snik.”

Dit was een van de vier bijdragen van: Marianne van Waterschoot

Geen reactie's

Geef een reactie