05 feb Wat leverde sociaal experiment “Nieuwsgierige Koffie” op? (blog 2 van 4)

Jezebel- Andy Baird – acryl latex op canvas

Hoe ziet het leven eruit van de glazenwasser, die forens die altijd dezelfde trein neemt als jij, de meneer van de bewaking of eigenaar van de tattooshop om de hoek? Dat onderzochten 10 enthousiastelingen de laatste vier maanden van 2015 in ons sociaal experiment “Nieuwsgierige Koffie” (zie de blog). 

Marianne van Waterschoot, een van de mede-onderzoekers, heeft de indrukken die de verschillende gesprekken bij haar losmaakten, prachtig vastgelegd. Hier deel 2: 

Antipathie | “iemand wiens levensstijl of opvattingen zo is dat je best redenen hebt om geen open en nieuwsgierig gesprek mee aan te knopen”

“Met mensen die vinden dat ze meer dan een ander zijn – beter, knapper, belangrijker – daar heb ik niets mee. Ik heb snel last van plaatsvervangende schaamte bij de manier waarop deze mannen en vrouwen zich over anderen uitlaten, of ze nu wel of niet het verhaal van die andere kennen. Ze beroepen zich op hoeveelheid geld, afkomst, uiterlijk, werk- en leefomgeving om een ander te badineren. Ik vind het zo kortzichtig, gemakkelijk en onrechtvaardig. 

Een koffiegesprek met een dame van middelbare leeftijd, die door haar afkomst nooit echt voor zichzelf heeft hoeven zorgen, maar leunt op een rijk vangnet, is ongemakkelijk voor me. De manier van denken, de uitspraken over zelfredzaamheid, over etniciteit, over vluchtelingen en meer onderwerpen uit onze onrustige samenleving, staat allemaal erg ver van mijn bed. Genuanceerd tegengeluid brengt enkel maar meer zwart-wit statements teweeg. Reflecterend moet ik concluderen dat het ook wel gemakkelijk en rustig moet zijn altijd ‘te weten hoe het is en hoort’, en dat dat mede mogelijk gemaakt wordt door niet buiten je comfort zone te stappen. Alles blijft dan overzichtelijk en min of meer identiek. Ik voel dat dit echt niet mijn manier van leven is”.

Bijdrage van: Marianne van Waterschoot. Tekst bij foto: Huub Oosterhuis